U moet Javascript inschakelen om deze website te bezoeken.
U probeert deze website te bezoeken via Internet Explorer.
Deze website ondersteunt Internet Explorer niet.
Vanaf 2019 adviseert Microsoft aan Windowsgebruikers om te stoppen met het gebruik van Internet Explorer als standaard webbrowser.
Overweeg om één van de volgende gratis browsers te downloaden op uw Windowscomputer:
Wij hopen u gauw te mogen verwelkomen op Openluchtmuseum.nl!
Het verhaal van Ellen Kleinlein
In het jaar 2022 stond het Nederlands Openluchtmuseum stil bij het thema vrijheid met het programma 'Hoe vrij ben jij?'. Onderdeel hiervan was een vlaggenparade in het museumpark, waarbij je de betekenis ontdekte van verschillende vlaggen uit de LHBTIQ+-gemeenschappen. Wij spraken een aantal personen binnen de LHBTIQ+-gemeenschap over de vraag: Hoe vrij ben jij?
Ontmoet Ellen
Ik vind het heel lastig om mezelf te identificeren met een bepaalde letter. Ik zeg vaak dat ik lesbisch ben, maar dat vind ik persoonlijk een vervelend hokje. Daarom zeg ik liever dat ik bi ben. Maar als ik dat zeg wek ik de indruk bij mannen dat ze een kans maken, terwijl dat maar voor heel weinig mannen geldt. Ik ben ervan overtuigd dat mensen een marge hebben, een marge waarbinnen ze vrouw zijn en op vrouwen vallen of op mannen. Het zit een beetje in de verhouding, die is bij mij ook niet precies fifty-fifty.
Eigenlijk heb ik mij in mijn leven altijd vrij gevoeld, grotendeels vrij. Wel is het zo dat ik mij niet altijd vrij heb gevoeld in de lesbische scene. Ik ervaarde daarbinnen oordelen, beperkende gedachtes, een beperkend vrouwbeeld en een beperkende seksualiteit. Op een gegeven moment voelde het alsof ik een hele lange brug over moest om ook met heteromensen om te gaan. Ik ervaarde dat dat heel erg werd veroordeeld door de lesbische scene. Dat vond ik beperkend.
"ik voel mij hier supervrij en kan voor mijn gevoel helemaal mezelf zijn"
Een heel enkele keer zijn er wel eens voorvallen geweest dat ik meer weerstand en agressie ervaarde omdat ik anders ben. Gek genoeg was dat juist in Amsterdam. Het is waar ik woon - in de regio Arnhem/Nijmegen - heel alternatief, er is een goede integratie van culturen en ik voel mij hier supervrij en kan voor mijn gevoel helemaal mezelf zijn.
Ik ben een enthousiast christen en ook daarop krijg ik van de lesbische scene dan weer heftige reacties. Ik krijg de vraag of 'je dan wel lesbisch mag zijn' - mensen hebben gelijk oordelen. Ik ben lid van Wijdekerk, een landelijke vereniging van en voor Christelijke LHBT’ers. Binnen mijn kerk heb ik ook geen centje pijn, tijdens de Pride Week hangt er bij ons zelfs een regenboogvlag in de mast. Ik heb wel eens problemen maar gelukkig gaan die niet over mijn lesbisch zijn en mezelf kunnen zijn.
Ultiem vrij zijn
Als voorbeeld van ultiem vrij zijn, vind ik het fijn om op zijn minst in je hoofd ruim en creatief te denken en dat dan ook vorm te kunnen geven en te mogen uiten. Het is heel belangrijk dat je je eigen geest kunt scherpen. Natuurlijk is het superonvrij als je je gaat focussen op mensen of groepen mensen die niet denken zoals jij denkt, maar daar moet je niet teveel in meegaan. Het leven gaat echt over meer dan alleen jezelf zijn, vrijheid gaat over meer dan jezelf zijn. Er zit trouwens ook een maat aan jezelf zijn, het verheerlijken van jezelf zijn. Sommige mensen zijn zo onaangepast dat het heel onplezierig voelt om daarmee om te gaan.
De zin van het leven
Persoonlijk denk ik wel eens dat als iedereen iets minder extreem is in zijn uitingen, ik dat ook ben. Je moet een beetje naar elkaar opschuiven, om elkaar te kunnen vinden. En dan bedoel ik natuurlijk niet het hand in hand lopen van homostellen, want dat is een uiting van genegenheid die moet kunnen.
"Je moet een beetje naar elkaar opschuiven, om elkaar te kunnen vinden"
Vrijheid is misschien wel de zin van het leven. Je moet heel goed om kunnen gaan met je eigen vrijheid, met de vrijheid van anderen. Het creëren van gelukskansen is belangrijk. Vrijheid heeft ontzettend veel te maken met gelukskansen. Vroeger werd het gek gevonden als een vrouw wilde voetballen, maar als dat jou als individu nou zin geeft, waarom zou je het dan niet doen? Als je het nodig hebt voor je eigen ontwikkeling dan moet je dat zeker doen. Je onvrij voelen is een ontzettende stoorzender op zelfontplooiing, het gevoel alleen al is beklemmend.
Hoe vrij ben jij?
Als het over LHBT-schap of over vrouw zijn gaat ben ik helemaal vrij. Het lijkt mij ook gek als het daar de hele tijd over moet gaan. Dat is voor mij geen thema, nooit geweest ook. Op dit moment ben ik op zoek naar werk en ik merk dat mijn financiële positie mij wel eens een onvrij gevoel geeft. Ik moet mijn eigen inkomen bij elkaar zien te harken en moet de hele tijd rekening houden met wat is realistisch is en wat niet. De beperkingen die dat geeft, de keuzes die ik moet maken en wat realistisch is en wat niet, dat vind ik op dit moment onvrijer dan mijn vrouw zijn, of lesbisch zijn. Maar nogmaals, wees vrij in je hoofd, waardeer je talenten en laat alle stoorzenders die anders denken en van alles van jou vinden lekker van je afglijden.
Dit interview is onderdeel van een reeks interviews. Bekijk hier de andere interviews.