Nederlands Openluchtmuseum te Arnhem

U moet Javascript inschakelen om deze website te bezoeken.

Hoe is het nu met het Huis van Herinnering?

Het duurt nu niet lang meer tot het Huis van Herinnering opengaat, op 1 april ontvangen wij de eerste groep. De vloeren liggen en de meubels zijn er ook, maar de gordijnen hangen nog niet. Zoals dat altijd gaat met een nieuw huis moet er nog een hele hoop gebeuren vlak voor dat je er in kunt trekken, maar het komt af.

Het Nederlands Openluchtmuseum heeft in de afgelopen maanden diverse oproepen gedaan voor spullen uit 1965 en daar is zo goed op gereageerd dat wij dit mogelijk kunnen maken. Via deze weg willen wij alle schenkers bedanken en alvast een tipje van de sluier oplichten hoe het geheel eruit gaat zien. Want hoe is het nu met het Huis van Herinnering?

Het Huis van Herinnering is specifiek bedoeld voor oudere bezoekers met dementie. Voor het grootste gedeelte van deze groep waren halverwege de jaren zestig de meest vormende periode in hun leven; zij gingen toen uit huis en kregen al dan niet kinderen. Vandaar dat dit huis is ingericht met een interieur uit 1965.

Het is een interieur waar iedereen die die tijd bewust heeft meegemaakt zich thuis moet kunnen voelen. Om dat te doen is er gekozen voor een interieur dat in of vlak voor 1965 moet kunnen zijn samengesteld, en vanzelfsprekend moet het er ook warm en gezellig zijn.

Om dat te bereiken is er voor de woonkamer voor een warme parketvloer gekozen. In de kamer zelf zijn zones gecreëerd, zo is er een zithoek voor het grote doorzonwoningraam bekleed met een groene stof, staat er tussenin een salontafeltje en liggen her en der door jullie gedoneerde tijdschriften, staan er vaasjes en is er natuurlijk een draaitelefoon.
Verderop in de woonkamer staat de eettafel. Het is een handige tafel; meubels waren vaak functioneel en konden wanneer er mensen op visite kwamen worden uitgeklapt. Ook is er een dressoir met kopjes en schoteltjes zodat de bezoekers aan het Huis van Herinnering straks ontvangen kunnen worden met koffie, thee en appeltaart.

Verderop is er nog een zithoek, een hoek waar je televisie kunt kijken en muziek kunt luisteren. Wederom staan er groen beklede meubels, is er een niervormig bijzettafel en hangt er een handig wandmeubel aan de muur.

Verderop in de woonkamer is er de vierde zone; er staat een piano, hangt een schilderij dat door dezelfde familie gedoneerd is als het dressoir en er is een gitaar. In het Huis van Herinnering moeten straks de zintuigen worden geprikkeld.

De woonkamer zelf heeft een licht behang zoals dat in die tijd gebruikelijk was, kleuren als groen of rood vind je in het interieur en de meubels zijn voornamelijk van teakhout. Halverwege de jaren zestig was dit algemeen.

In de keuken staat een Bruynzeelkeuken, die was in 1965 net zo alledaags en herkenbaar als de doorzonwoning zelf. Er kan hier zelfs eten worden klaargemaakt dankzij de geschonken potten en pannen en er staat een koelkast, hartstikke modern voor die tijd. De voorraadkast in het halletje is gevuld met allerlei verpakkingen van toen en ook weckpotten. De vloer in de hal is van rood marmoleum, het geeft het Huis van Herinnering een kleurrijke entree.

Op de verdieping vind je een badkamer die zo klein is dat er alleen ruimte is voor een douche en een wastafel. De twee grotere kamers zijn slaapkamers, een voor de ouders met een bed en een kaptafel en de andere slaapkamer is ingericht voor twee kinderen, van 3 jaar en zes maanden oud. Hier staat een commode, wieg, ledikantje en er is natuurlijk speelgoed.

Verder is er ook een werkkamertje op de verdieping, met een bureau en een uitklapbed. Deze generatie was gewend om met de ruimte te schipperen; mochten er logees langskomen dan moest daar ook ruimte voor zijn.

Zo is het Huis van Herinnering echt een huis aan het worden, zijn wij van een idee nu bezig met de laatste hand aan de realisatie. Wanneer het interieur echt af is, komen we nog een keer bij jullie terug met meer. Nogmaals hartelijk dank voor jullie bijdrage!

Tim Smeets
Conservator Nederlands Openluchtmuseum